Blog-Επιταγών

Η μέρα αναβοσβήνει. Γκρ-γκρ-γκρ-γκρ-γκρρρ... Ήχος μανιβέλας και δυσλεκτικής μηχανής. Καρτ-ποστάλ με λιμανίσιο χαμόγελο και αποστολέα-παραλήπτη μιαν επιθυμία. Φουντώνουν αγκαλιές - κρυσφήγετα ως να πέσεις με τα χέρια ανοιχτά σε κενό πραγματικότητος.

Ο σαξοφωνίστας του μπαρ ομοιάζει του Σαντάμ! Πού το πας ηλίθια σκέψη... σε αποκυρήσσω τρις.

Σε παρόντα πάλι χρόνο, ήλιος που φορά τα ξανθά του στα εγγύς μνημόσυνα του καλοκαιριού. Το απόγευμα θα βρέξει αμμουδιές κι εγώ τραβάω πάλι τον Σεπτέμβρη απ' τα μαλλιά στα έξω τραπεζάκια της ζωής μου. Χαζεύοντας υποψήφιους δημάρχους να διαλαλούν την υπόσχεση της πραμάτειας τους.

-Τί τα θες; Εκτελούμε χρέη υπηκόων μιας αναντάμ παπαντάμ απωλεσθείσας πατρίδας.
Αντ' αυτού, καλούμαστε Έλληνες. Δεν είναι και λίγο!

-Σωστά! Αλλά πού με ειρωνεύεσαι τώρα σύντροφε;