Μ. ΤΕΤΑΡΤΗ
i
Λουσμένη στο φως ξημέρωσε η μέρα. Τρεμόπαιξε μια στιγμή τα βλέφαρά της, φίλησε στο μέτωπο τον καλό της και ξύπνησε.
ii
Πού πάει τόσος ήλιος και δεν αγγίζει το μέσα μου; Με κλεφτοφάναρα γυρνούν οι μνήμες στις εσώτερες αβύσσους μου - απ' το αίμα στην ψυχή κι απ' την καρδιά στις φλέβες. Τί ζητάν να ξεσηκώσουν, ποιά χαμένη στιγμή ζητούν να δικαιώσουν, ποιάν αποθέωση ζωής γυρεύουν να καταποντίσουν με Παρόν;
Γράφω στο γαλάζιο (σαν αιμάτινη θάλασσα) τετράδιό μου:
''Πριν φθάσουμε στο πρόσκαιρο Όλα, περάσαμε απ' το Τίποτα.
Πριν φθάσουμε στο πρόσκαιρο Τίποτα, ακουμπήσαμε τις υπάρξεις μας στο Όλα''.
Τί μένει απ' αυτό λοιπόν; -Η λεξούλα ''Πρόσκαιρο'' κύριε. -Μπράβο παιδάκια.
iii
Και μέσα σ' όλα αυτά, για αύριο ετοιμάζεται μια προδοσία. Αύριο λοιπόν θα Σε δώσουν. Εσύ το διάλεξες(;) Κάθε χρόνο προσεύχεσαι κλαίγοντας σ' εκείνο τον Κήπο, μα ποτέ δεν Σου δόθηκε χάρη.
Τί νόημα έχουν, λοιπόν, οι προσευχές μπρος στο Προδιαγεγραμμένο;
Τί νόημα έχουν τα ποιήματα μπρος στο Προδιαγεγραμμένο;
Τί νόημα έχει το προδιαγεγραμμένο μπρος στην απόλυτη στιγμή του να τσαλακώνεις τη θε΄ι΄κή, αγγίζοντας την Ανθρώπινή σου υπόσταση...
1 σχόλιο:
Μπορώ να πώ οτι αυτές οι μερες προσφέρονται άφοβα για να βιώσεις την μελαγχολία που έκρυβες μέσα σου όλο τον χειμώνα.Τουλάχιστον έχεις και μια δικαιολογία για τους παρίεργους που θα ρωτήσουν: ''γιατί δάκρυσες;''και εσύ εύκολα θα πείς ''γιατί το απαιτούν οι μέρες''κι ας ξέρεις οτι είναι ψέμα,κι ας ξέρεις οτι αυτό το δάκρυ είναι αφιερωμένο σε έναν φίλο που έφυγε χωρίς να σε ρωτήσει.Γιατί απλά δεν πρόλαβε,γιατί απλά δεν έζησε,γιατί απλά σε άφησε μόνο κι ας ήξερε οτι φοβάσαι την μοναξιά.
Ισως ακούγονται λιγο μελοδραματικά τα παραπάνω,(και δεν ξέρω κι αν θα το αντεξουν τόσο μελόδραμα ο εκ δεξιών και ο εξ αριστερών)αλλά είπαμε το απαιτούν οι μέρες!
''IRENE''
Δημοσίευση σχολίου