Διάφορες μαλακίες περί ελευθερίας θά 'γραφα.
Δεν τό 'κανα γιατί μου χυνόταν καφές πάνω στις λέξεις που ήταν υπεύθυνες για τη συνοχή του κειμένου. Κι επειδή δεν είμαι επιστήμονας να πρέπει σώνει και καλά, επιστρατεύω λοιπόν -κατά την προσφιλή μου συνήθεια το τελευταίο διάστημα- από τις τεχνικές μου την πλέον σύντομη, άν ίσως και ξεκούραστη, με επακόλουθο να αδικούμαι από το τελικό αποτέλεσμα. (Aυτό βέβαια είναι μιά άλλη συζήτηση) Ο γλύπτης Βαρόγκας πάντως, λέει πως σ' αυτό το σημείο, προσεγγίζω "κατά μία έννοια" τον Μπουκόφσκι ο οποίος έγραφε (άν το θυμούμαι καλώς) "...τελικά η τεμπελιά μου ήταν μεγαλύτερη από τη φιλοδοξία μου." (Σου-τιέν)
...Για να επιστρέψω όμως στο αρχικό μου θέμα, θα υπογραμμίσω μόνο το ..."before they 're allowed to be free" Αυτή την παθητική φωνή του they 're allowed to be free.
Γιατί οι ίδιες λέξεις κρίνονται από χίλιους δυο παράγοντες προσωπικούς/συλλογικούς-από πλάι το ιδεολογικούς/διαχρονικούς/της στιγμής/της κάθε μέρας (στο γραφείο στο πικ νικ κτλ. κτλ.) Κι άντε τρέχα να βρείς το ανεύρετο.
The answer my friend is blowing in the wind
Μετά τιμής
Ο Άγιος Φανούριος
1 σχόλιο:
την καλησπέρα μου, και γέλασα πολύ! να σαι καλά κι εσύ και ο άγιος φανούριος κι όλη η κομπανία, κι όχι μόνο ο ένας από τους δύο!
Δημοσίευση σχολίου