Βαρύς τύπος. Κρατάει τον PARKER του στο χέρι.
Δίπλα του η άλλη τον κοιτάει λιγωμένη.
Απ’ τα μουνόχειλά της στάζει σκούρο μελάνι στα σεντόνια.
«Μή μασάς απ’ αυτά που γράφω μικρή μου –της λέει-. Εξάλλου εγώ…
’’εγώ δεν είμαι ποιητής’’.»
(που λέει κι ο ποιητής.)
«ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ»
5 σχόλια:
Το αναποδογύρισμα των σκέψεων του άλλου οδηγεί συνήθως σε εύκολα συμπεράσματα.Όμως η δική μου έλλειψη ματαιοδοξίας,στο βαθμό που πράγματι είναι τέτοια, φτιάχτηκε,όχι χωρίς κόπο πάνω στην καθημερινότητα.Θα μπορούσα να είμαι ένα καλλιτεχνικό ψωνάκι.Με έσωσε το ότι κάποτε,την ώρα των βραβείων,το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να επιλέξω αν θα γύρναγα σπίτι μου με ταξί ή αν θα αγόραζα τσιγάρα.Και τα δύο δεν μπορούσαν να γίνουν.Η καθημερινότητα,Ένα,το πιο ασφαλές κριτήριο.Το αν είσαι άνεργος ή όχι ή το αν προσπαθείς να γράψεις κάτι που να βγάζει νόημα στις δύο τα ξημερώματα,ενώ πεθαίνεις από τη νύστα,γιατι δουλεύεις δύο δουλειές.Δεν μπορείς όμως να τελεσιδικείς για τις ζωές των άλλων,γιατί τότε γράφεις για "μουνόχειλα που στάζουν μελάνι",ενώ βλέπεις το γραπτό σου σε καθρέφτη.Κάποτε και ο στρατιώτης θα απολυθεί,για να ξαναγυρίσει γεωργός,στο χωράφι.
"Το αναποδογύρισμα των σκέψεων του άλλου οδηγεί συνήθως σε εύκολα συμπεράσματα." Συμφωνώ.
"Δεν μπορείς όμως να τελεσιδικείς για τις ζωές των άλλων" Εδώ είναι το δικό σου λάθος συμπέρασμα.
"γιατί τότε γράφεις για "μουνόχειλα που στάζουν μελάνι",ενώ βλέπεις το γραπτό σου σε καθρέφτη." Αυτό ακριβώς.
Τις πρώτες αυτοκριτικές μας κάνουμε.
Ας μείνει το παραπάνω σαν απάντηση.
(Κάτι επιπρόσθετα πού γραφα εδώ και λίγη ώρα, γάμα τα. Τα ίδια στο πιό "μπιρι-μπίρι" θά λεγα.)
4ώρες και 4ποτά πιό μετά, επανέρχομαι. (Αντιφάσκω άρα υπάρχω πού λεγε κι ο Πετρόπουλος)
Αντιγράφω από ένα τυχαίο φύλλο μισθοδοσίας μου που πήρα στα χέρια μου (άν μου πουν οτί μπορώ να το σκανάρω και να βάλω εικόνα στα σχόλια θα το κάνω-άν δεν βαρεθώ):
ΠΕΡΙΟΔΟΣ:ΤΑΔΕ.
ΕΠΩΝΥΜΟ:ΤΑΔΕ.
ΟΝΟΝΜΑ:ΤΑΔΕ.
ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ:ΤΑΔΕ.
ΜΗΤΡΩΟ:ΤΑΔΕ.
Β.ΗΜΕΡ:ΤΑΔΕ.
ΣΥΝΟΛ.ΗΜΕΡ:ΤΑΔΕ.
ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ:ΕΡΓΑΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΟΣ
Λοιπόν θέλω να πω οτί δεν ξέρω τί θα πεί να προσπαθείς να γράψεις κάτι στις δύο τα ξημερώματα ενώ πεθαίνεις απ' τα νύστα και την κούραση(συνήθως τ' απόγευμα πιάνομαι να γράψω). Ξέρω όμως τί θα πει να ρίχνεις όλο το βάρος του σώματός σου πάνω στο δεξί σου χέρι για να μην τρέμει και να σου βγαίνουν τα γράμματα γράμματα και όχι καλικατζούρες γιατί μετά από δεκάωρο χαμαλίκι στη δουλειά θέλεις να γράψεις, πρέπει να γράψεις...
Οι σκέψεις σου απλά ενεργοποίησαν κάποιες δικές μου πάνω σε κάποιες δικές μου στιγμές. Τίποτε άλλο. Δεν σε περιέχει καμία λέξη και κανένα συμπέρασμα εκτός απ' το οτί
παρήλλαξα λιγάκι τον τίτλο σου.
Και καλά έκανες και τον άλλαξες.Μου άρεσε το κείμενό σου.Το βρήκα άδικο απλώς για τα μουνόχειλα.Τι να κάνουν κι αυτά; Τι να κάνουμε κι εμείς όταν τα συναντάμε;Όταν τελειώνει το μπικ βλέπουν άδειο το ψιλικατζίδικο και την κάνουν.Το έχουμε δει το έργο.Απάντησα, δεν χρεώθηκα.Όλα καλά.
Δημοσίευση σχολίου