Έκανε μια και έδιωξε την άμμο απ’ τα φτερά του˙ στα χείλη του έλαμπε λίγη δροσιά
Κάτω απ’ το λύκο της Σελήνης˙ κατέβασε το βλέμμα του και κοίταξε γύρω.
Μόνος.
Πως όμως;
Η μοναξιά προϋποθέτει ανθρώπους, σκέφτηκε.
«Θέλω να πω κάτι διάφανο.» Θυμήθηκε τότε πού χε κάποιος πει.
Κι εγώ, μουρμούρισε
Κάτι διάφανο
Όπως το σώμα δίχως τα ρούχα
Ή όπως η ευτυχία που σου παρουσιάζεται μια στο τόσο
Για να ΄χεις έπειτα επίγνωση κενού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου