12 metres away from our door...

Η νύχτα κρυώνει στο πρώτο φως της μέρας τραβηγμένη πάλι απ’ τα μαλλιά.
Σα φωτογραφία του ανέμου κυλάει η ζωή. Κάπου στο βάθος ίσως να υπάρχει ο θεός, ωστόσο δε φαίνεται τίποτα. Μόνο λίγο γαλάζιο και ασημένιο από ορίζοντα να σκεπάζουν το κενό. Στο βάθος τίποτα. –Ο θεός! –Τίποτα! –Ο θεός! –Τιπ... –Ο θ...
Φωτογραφία του ανέμου κυλάει η ζωή...

Όσο για ΄κείνο πού λεγες...
Τα σύνορα της πατρίδας μου... ποιό Μινιόν και Περοκέ..;
Τα σύνορα της πατρίδας μου: έντερο-στομάχι-καρδιά... ξοδεμένο αίμα.
Τί που; Έχει κι ο έσω κόσμος πεζοδρόμια. Δε στά 'πανε; Εκεί να δεις μάχες.
Έχει κι ο έσω κόσμος δρόμους. Εκεί λογοφράγματα και riots.
Ύστερα τρέχω να κρυφτώ και βγαίνω στον έξω κόσμο.
Δε γαμιέται λέω... μια ζωή την έχουμε.
Ύστερα σκοντάφτω πάνω στο Κράτος!




Ξέρεις, τα πράγματα αλλάξαν πολύ. Τώρα όλοι οι Ραγιάδες είμαστε υποψιασμένοι
λόγω που τα ζήσαμε ξανά και ξανά.
(Τί; Αυτό είναι που σε εξοργίζει; Ω, υπερβολική όπως πάντα.)
Τώρα είμαστε όλοι μορφωμένοι. Μορφωμένοι σου λέω.
Ξέρουμε τους πάντες και τα πάντα: ξέρουμε τον Πρόεδρο της Κομισιόν,
τον πρόεδρο του ΔουΝουΤου, αμέτρητους ευρωπαικούς επιτρόπους,
τον πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας,
τον πρόεδρο της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, καγκελάριους κλπ.
(όχι τον Μέττερνιχ παιδί μου, είσαι πολύ πίσω!)
Κι όλους με τα ονοματεπώνυμά τους, όχι ημίμετρα κι αστεία...

Αχ, ξοδεμένο μου αίμα.
Αύριο εργατική Πρωτομαγιά!
Θα μας φτάσει λες ένα αρνί εννιά άτομα;