18.3.10


5 σχόλια:

ΔemΩΝ είπε...

Δεν είχες κάτι καλύτερο για όπισθεν;

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Όπισθεν?

Penny είπε...

Κάπου το χω ξαναδεί αυτό το μέρος..
Σα γνωστό μου φαίνεται..
Ειδικά το αριστερό σκαμπώ..
Που θα πάει θα το βρω!

Πάντως ένα είναι σίγουρο:είναι πολύ ποιητικό και από ότι βλέπω,εμπνευστικό. Μπράβο.

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

Σας αξίζουν χίλια συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνετε σε αυτό το blog! Θα ήθελα να σας αφιερώσω -για να θυμήσω σε μερικούς οτι υπάρχουν ακόμα μερικοί "ονειροπόλοι" που δεν κατεβάζουν αμάσητα οτι τους σερβίρουν τα Μ.Μ.Ε., ενα απόσπασμα απο την συλλογή μου που θα κυκλοφορήσει τις προσεχείς ημέρες (σε ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ) με τον τίτλο "ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ" η οποία είχα την τύχη (ΜΕΓΑΛΗ ΤΥΧΗ εν έτει 2010!)να αναγνωριστεί απο το κοινό και να μελοποιηθεί απο γνωστούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες του χώρου...

(απόσπασμα απο το ποίημα ΣΤΑ ΥΠΟΓΕΙΑ ΤΗΣ ΒΗΘΛΕΕΜ, ειδικά αφιερωμένο στην ανθρωπιστική οργάνωση "ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ", η οποία είναι και αρωγός της προσπάθειας μου)

...έλα παρέα μας στα υπόγεια, στης Βηθλεέμ τα σκοτεινά,
να βάψουμε το κόκκινο στους τοίχους με λευκό,
να σβήσουμε κάθε ανάμνηση του πολέμου
απο τα μάτια των παιδιών,
με το σεντόνι που σε φάσκιωνα ειρήνη να τυλίξεις,
και τα μάτια σου στην άκρη τους δεμένη
να μην κρατάνε μια σταγόνα παράπονου
.....
να βλέπουνε τον κόσμο φωτεινό,
να χαίρουνται τα χρώματα απόψε και αύριο και πάντα!
γιατί είναι μάτια μικρού παιδιού
μάτια μικρού παιδιού...
......
είμαστε όλοι παιδιά του Ήλιου
και μιαν ημέρα οι νεκροί θα μας τιμήσουν,
στην άκρη κάποιου μύθου
ένα στιχάκι θα γράψουν και για εμάς
ο Όμηρος ίσως ή κάποιος μικρός Θεός,
.....
στην προβλήτα της Ιστορίας
θα δέσουμε και εμείς,
ας είναι να γίνει με ειρήνη…

ΟΙ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΜΑΣ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ ΠΡΌΩΡΑ.
(Σε αυτό οφείλονται και τα μηδενικά στα σχόλια)