18.2.10

GREEK ROCK/ TO BE CONTINUED...

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, και για κάποια, μετρημένα είναι η αλήθεια, χρόνια, το ελληνικό ροκ έτυχε ευρείας αποδοχής και απήχησης. Λίγο η ολοένα αυξανόμενη - αμέσως μετά το θάνατό του- δημοτικότητα του έργου του Παύλου Σιδηρόπουλου, λίγο η επιμονή και η ήδη πολύ καλή δουλειά των Τρυπών, συν κάποια γκρουπ που κατά τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο άρχισαν να δίνουν κάποια εξαιρετικά δείγματα γραφής (Υπόγεια Ρεύματα, Ξύλινα Σπαθιά, Διάφανα Κρίνα κ.α.) έστρεψαν το ενδιαφέρον κοινού, ραδιοφωνικών παραγωγών και δισκογραφικών εταιριών προς το ελληνόφωνο ροκ. Ως τις αρχές περίπου του 2000, ξεπήδησαν αμέτρητα συγκροτήματα που κατά την πλειονότητά τους, στην βραχύβια πορεία τους, έκαναν απλώς πολύ θόρυβο. Οι κακές εκτιμήσεις των ραδιοφωνικών παραγωγών και η ξαφνική τους κάψα να γεμίσουν εκπομπές με ελληνόφωνο ροκ, έφερνε στ’ αυτιά μας κάτι από βρώμικη μουσική μπλεγμένη με ραδιοφωνικά παράσιτα. Μοιραία, ο ενθουσιασμός της εποχής για το ελληνικό ροκ, ξεφούσκωσε σε παιδική σχεδόν ηλικία με ευθύνη όλων των πλευρών.
Δέκα και δεκαπέντε χρόνια αργότερα, τίποτα δεν θυμίζει την Αμερική που ανακαλύφθηκε τότε. Σιγά σιγά τα καλύτερα γκρουπ άρχισαν να κρεμούν τις κιθάρες τους και πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, τα πάντα πέρασαν στη σφαίρα των αναμνήσεων. Οι παραγωγοί, οι εταιρίες και η αταλαντοσύνη της πλειονότητας των σχημάτων (που κόλλησαν στο είδος τη "ρετσινιά" πως πρόκειται για μια υπόθεση που τελικά αφορά 15άχρονα), εκήδεψαν σε μια λιτή τελετή το ελληνόφωνο ροκ μαζί με την όποια λάμψη και προβολή του βάζοντας στην επιτάφια πλάκα τις ημερομηνίες: 1990κάτι-2000κάτι. Οι δύο πρώτοι μάλιστα, έκλεισαν ερμητικά πίσω τους τις πόρτες στο σύνολο των νέων σχημάτων που προσπαθούσαν να 'ρθουν στο προσκήνιο. Όπως τότε που τα πρόβαλλαν, έτσι και τώρα που τα απορρίπτουν, δίχως καμιά καλλιτεχνική εκτίμηση.
Ωστόσο, επειδή το ροκ που επιμένει αρνείται να μπει σε παιχνίδια ηλικίας και επειδή σίγουρα η μνήμη μας θα ζητήσει να πονέσει και αύριο:


Μωβάστρο - Pub Corral μέρος β' / Ανεξάρτητη παραγωγή, Φεβρουάριος 2010


Εγώ έσβησα και σε λίγο πιά θα φύγω...



Ποιό βαλς θα παίξει για μας...

Σαν νερό η ζωή πριν κοιμηθώ ξαναδιψάσαμε...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τελειο το μοβαλς..το εψαχνα εδω και καιρο αλλα δεν το εβρισκα...

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ούτε κι εγώ. Αφού ήμουν έτοιμος να πάω στην Αστυνομία :)

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Πού είναι οι τόνοι σου Ανώνυμε;

Ανώνυμος είπε...

1.Η Ελληνικη Αστυνομια λιγο δυσκολο να το εβρισκε..
2.Τους τονους τους εφαγε η μαρμαγκα,τους λιγουρευοταν εδω και καιρο..

Penny είπε...

Πολύ καλοί!
Ειδικά το δεύτερο κομμάτι από το λάιβ, φοβερό!Μπράβο!

ΟΙ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΜΑΣ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ ΠΡΌΩΡΑ.
(Σε αυτό οφείλονται και τα μηδενικά στα σχόλια)