Ότι έμεινε απὀ 'να κωλοβαρεμένο απόγευμα

«Ένας ηθικολόγος άντρας είναι βασικά υποκριτής. Ενώ μια ηθικολόγος γυναίκα είναι δίχως άλλο άσχημη.»

Όσκαρ Ουάιλντ

…Νίκο
τί ζωή ήταν κι αυτή
κατατρεγμένος από τους Κατσιμπαλήδες
οι πλούσιοι φτύναν πάνω στη φτώχεια σου
όμως εσύ καλά έκανες
έπινες τα ουζάκια σου
κι όλους αυτούς τους μούντζωνες
και πριν να φύγεις
πρόφτασες κι αρπάχτηκες
από ένα κάτασπρο σύννεφο
από ψηλά τώρα από το σύννεφο αυτό
κοιτάζεις
την αθανασία σου.

Μίλτος Σαχτούρης – Για το Νίκο Καρούζο

Η ΔΙΑΦΟΡΑ μου με σένα είναι πως εσύ ξεκίνησες αποφασισμένος από την αρχή να γίνεις μεγάλος. Και με τη σκέψη τούτη περπάτησες. Εγώ λοιπόν που με βλέπεις, ξεκίνησα από την επαρχία. Έζησα πολλά χρόνια μονάχος κι αβοήθητος. Όταν το σκέφτηκα πως δεν ήτανε κι άσκημο να γίνω κι εγώ μεγάλος, τότε ήτανε πολύ αργά. Πρώτα πρώτα ήμουν κοντός, ύστερα υπήρχε ένας ολάκερος μακρύς, πολύπλοκος μηχανισμός∙ μονόχνωτος όπως ήμουν είχα μείνει έξω από το σύστημα της μεγαλοσύνης. Στενοχωρήθηκα, βέβαια, άρχισα κιόλας να ζηλεύω. Ύστερα τα ξέχασα όλ’ αυτά, κοίταξα τη δουλειά μου κι από τότε είμαι μια χαρά. Τώρα, λες να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και να γίνω κι εγώ, προτού πεθάνω λίγο μεγάλος;

[…]

ΠΑΝΤΩΣ εκείνο που σε εξοργίζει, κυρίως με τους Έλληνες υπερρεαλιστές, είναι η αυτό.ι.κανοποίηση και η πόζα. Και η «ταξική» τους υπεροχή που τους έκανε «κάστα».

Τάκης Σινόπουλος - Νυχτολόγιο


Του πυροβολισμού του την έσπαγε η σιωπή κι έτσι την έσπασε μ’ ένα πυροβολισμό.
Στον αέρα έμεινε βζζζίουν το σφύριγμα της σφαίρας.
Ακολούθησε σύγχυση.
Η σιωπή εξέπνευσε κατά τη μεταφορά της στο ποίημα
Την ώρα που οι ειδικοί προσπαθούσαν με καισαρική να πάρουν από μέσα της τις λέξεις.
Το γεγονός θορύβησε τον πολιτικό και πνευματικό κόσμο της χώρας ο οποίος έσπευσε σύσσωμος να σιωπήσει δηλώνοντας……………………………… ………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
Την σιωπή ακολούθησαν στην τελευταία της κατοικία πλήθος άγραφων σελίδων
Ενώ από τα σημεία στίξης απουσίασε μονάχα το θαυμαστικό γιατί καθυστέρησε στο κομμωτήριο.
Ή ίσως και να μπέρδεψε το κοιμητήριο με το κομμωτήριο, δεν ξέρω ακριβώς.
Κάποιος φώναξε «αιωνία σου η λήθη…» κι έριξε την πρώτη χούφτα χώμα πάνω στο φέρετρο.
«Τι άδοξο…» σκέφτηκα
Όταν ακούστηκε και πάλι παρατεταμένα βζζζίουνννν
Το σφύριγμα της σφαίρας.
Ακολούθησε πανικός. Τα σημεία στίξης χώνονταν μες στις άγραφες σελίδες για να γλυτώσουν
Κι εκείνες ξάπλωναν στο χώμα προσποιούμενες τις πεθαμένες ή βουτούσαν μέσα στον ανοιχτό ακόμη λάκκο.
Γύρισα το κεφάλι στην άλλη άκρη της ζωής και είδα τη σιωπή παρέα με τον πυροβολισμό να το διασκεδάζουν
Καθώς οι άγραφες σελίδες προδωνόντουσαν όσο έπεφτε η νύχτα από τη λάμψη της μέλλουσας δόξας τους.

¨Ηλίθιες διανοούμενες. Ούτε ένα αστείο δεν τις κόβει να πιάσουν…¨ είπε η σιωπή και φίλησε στη γλώσσα τον πυροβολισμό.

Στο κέντρο τ’ ουρανού, καθισμένος στη μύτη της Σελήνης, ένας νέγρος Άη-Βασίλης έπαιζε σαξόφωνο…

Εμού του αιδοίου