26.12.09

2 και κάτι χρόνια μπλόγκινγκ

Απλώνοντας στους άλλους ένα χέρι ακρωτηριασμένο από τη δυσπιστία
Τ. Λειβαδίτης

Οι πάντες βλέπουν τους πάντες ως κατεστημένο εδώ μέσα.
(Τρόμπα Μαρίνα Αλαλούμ)

Αποτέλεσμα - μεταλλασόμαστε, γιαβάς γιαβάς, σε κακεντρεχείς κριτικούς ακόμη και της κλανιάς του άλλου, και σε κούφιους ποιητές.
(Τρόμπα Μαρίνα Αλαλούμ)

Αυτή η "άλλου είδους ελεύθερη έκφραση" και αυτή η μανιώδης αναζήτηση ελευθερίας, έχει πλέον μεταφραστεί σε: πόσο κάφρος μπορεί να γίνει ο καθένας για την μητέρα Τέχνη. Α, εκείνος έγινε πολύ κάφρος και έχει επιτυχία. Εγώ θα τον ξεπεράσω. Θα βιάσω τους μικρούς γιούς μου και θα τους τεμαχίσω μέσα σε σακούλες του JUMBO. Θα φτύσω μες στο στόμα σας, θα κατουρήσω τα πληκτρολόγιά σας. Μή μου ζητήσετε το λόγο μετά, εγώ είμαι Καλλιτέχνης! Καλλιτέχνης! Καλλιτέχνης!
(Τρόμπα Μαρίνα Αλαλούμ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΟΙ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΜΑΣ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ ΠΡΌΩΡΑ.
(Σε αυτό οφείλονται και τα μηδενικά στα σχόλια)