1.
Άνοιξα την πόρτα κι ο Παράδεισος μύριζε κλεισούρα.
Τη βρόντηξα κι έφυγα.
2.
Γύρισα πίσω.
Ίσως και να μη με περίμενε κανείς.
Διερευνάται.
3.
Τις νύχτες, βαριές ώρες, καθώς περπατώ
Πάνω στο λεπτό χαλί της σιγής
Μέσα απ’ τις άδειες τσέπες μου
Κουδουνίζουν άστρα.
4.
Κι ο καινούργιος μου φόβος:
Μη χάσω κάποτε το προνόμιο
Να μην έχω τίποτα να χάσω…
5 σχόλια:
Πολύ όμορφα!
Κι αυτό είναι, στ' αλήθεια, σπουδαίο προνόμιο. (Να μην έχεις τίποτα να χάσεις).
@μαριάννα
:) Thanks
@Hλιόδεντρο
Μάλλον τό 'χουμε ήδη χάσει. Νομίζω.
Αναπροσαρμογή τρόπου ζωής και αξιών χρειαζόμεθα τη σήμερον.
Άψογα. Και τα τέσσερα. Ξεχωρίζω το τρία.(αλήθεια!)
Είναι κι αυτά στο κόκκινο ψηλοτάκουνο βιβλίο; Εχει κι άλλα;(Εννοώ 5,6..κλπ;πόσα είναι τέλος πάντων; τα θέλωωωω ολααα τώωρααααα!)
Επίσης θα ήθελα να αναπτύξετε περισσότερο το σχόλιό σας περί "αναπροσαρμογής τρόπου ζωής και αξιών".Αυριο όμως, μην αγχωθείτε βραδιάτικο..
Καληνύχτα ποιητά
Καληνύχτα φίλε του ποιητή
ΥΓ στο 4:Κι εγώ φοβάμαι..
Δημοσίευση σχολίου