Χλιδάτες αστές και χλιδάτοι μεσήλικοι αστόπουστες
Με ψυχολογικά αμφότεροι
Ορίζουν το στυλ της νέας ποίησης.
Όπως δεκαετίες τώρα μάλλον ακόμη πριν.
(Κατά Ελύτη...)
Δεν έχω χρόνο για επιστημονικές εξηγήσεις
Κυρίες και Κύριοι...
Κυρίες και Κύριοι...
Κυρίες και Κύριοι...
3 σχόλια:
Υπάρχει νέα και παλαιά ποίηση;
Και πόσο γρήγορα αλλάζετε αναρτήσεις.. Το ποίημά σας, είναι... μα ας πει το ίδιο με την "ορυκτή" του ομορφιά ό,τι εγώ δε δύναμαι:
"Μου πήρε χρόνια να καταλάβω
Πως υπάρχει και μι΄άλλη ζωή
πέρα απ΄τον πάγο
Εκεί που λιάζονται οι σαύρες και τα ηφαίστεια
Ησυχάζουν στο φως που το γυμνώνει
Κουράστηκα να γυρίζω σ΄αυτές τις ερήμους
Αυτή η διαδρομή μ΄εξοντώνει
Σίγουρα κάπου θα υπάρχουν δυο μάτια
Που σαν αϋλοι φάροι μες στη νύχτα
Θα μου δείχνουν ένα δρόμο να βαδίσω
Έναν ορίζοντα λαμπρό όπου θα με περιμένει
Η ζεστασιά κι η συγκατάνευση
Με μια κούπα στα χείλη
Κι ένα χαμόγελο στο χρώμα του κυκλάμινου
Μα καθώς προσπαθώ να βγω
Απ΄αυτην την τυφλή μάζα τρόμου που με περιέχει
Βραχνές αναμνήσεις μου θυμίζουν
Πως η ζωή μου πάντα θα επιστρέφει
Σαν τιμωρός και σαν τύψη
Ένας κόσμος ορυκτός
Μια παρουσία στοιχειωμένη
Θυμάμαι μια νύχτα που'χες πει:
"έχεις σταυρώσει κόσμο εσύ , θα μείνεις ξένος"
και σε κοιτούσα σαν παιδί
που κάποιος του΄πε το γιατί
φυσάει αγέρας στη ζωή του αγριεμένος.
Συγγνώμη για την αντιγραφή
Συγχωρεμένη,
ούτως ή άλλως
και εμείς
αντιγραφή κάναμε.
Αν θέλεις μπορείς
και να το ακούσεις
είναι το πρώτο
απο τα τρία
"TO SEE OR NOT TO SEE"
δεξιά σου.
Δημοσίευση σχολίου