Της Αγάπης αίματα - σαν τσιγάρου φλέμματα - με πορφυροκιτρίνισαν/Φθινοπώρου βλέμματα - "θα μου κάνεις κέρματα ;" - μίλησαν δε μίλησαν

Φορώντας ακόμη τα ρούχα της δουλειάς και όχι με μια κάποιαν χαλαροτέραν ενδυμασία ρε παιδί μου... καταλαβαίνεις τώρα τί θέλω να πω...ε άντε τώρα ξεκόλα... Τέλος πάντων, μπαίνω και πάλι στο χορό των αναρτήσεων γιατί έχω διάθεση και όχι κείμενο και άρα δε λέω τίποτα. Καληνύχτα σας. Γενικότερα βέβαια όταν το σκέφτομαι καμιά φορά νομίζω πως δε λέω τίποτα. Λες για να πείς ή για να ακουστείς τελικά ρε πούστη; διερωτώμαι μες στη νύχτα ενώ απ' το μυαλό μου περνάνε κρυφές σκέψεις να κάνω καμιά περασά από κανά free porn και τα ρέστα. Υou know... Το να πεις πάντως σημαίνει αυτόματα οτί θα ακουστείς κι όλας γιατί τρεις-πέντε φίλοι θα υπάρχουνε ρε πούστη, δε μπορεί. Να υπάρχει καλός κόσμος να συζητάμε και ν' ανταλλάσουμε ιδέες για την κάθε μαλακία. Εξάλλου κι αυτό το πράγμα η τέχνη, είναι τόσο υποκειμενικό. Από επαναστάτες δε, πήξαμε. Τον άλλον λέει τον συνέλαβαν και μήνυσε τους μπάτσους γιατί τραβολογώντας τον, τού σκισαν το αξίας 500ευρώ μπουφάν του. Από την πρόσφατη επανάσταση το ευφυές γεγονότο. "Οι χασικλήδες, οι αλήτες, οι πούστηδες, οι πουτάνες είναι πιό επαναστάτες γιατί καταφέρνουν και επιζούν, επιβιώνουν κόντρα στο κράτος και κόντρα σε κάθε μορφής εξουσία..." κάπως έτσι τέλος πάντων τό λεγε ο Πετρόπουλος και αρχικά νομίζω πως μού 'κανε λίγο λαικίστικο αλλά είναι να συμφωνείς. Δε συμφωνείς; Τί με ποιό; Τέλος πάντων ασ'το. Ναι άσ' το. Βαρέθηκα.