Α σου πω γώ τι είναι η ζωή ρε ...
το ήξερα πως θα συμβεί μια μέρα, εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσα , πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε θα με θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα ... λα λα λαλα λα λα λαλα αααααα
11.11.08
Μου κρατούσες το χέρι στα λασπόνερα ... και μαλακίες του τύπου ... βοήθα παναγιά μου και μη χειρότερα ... ρε δεν φτύνεται τα μπούτια σας συναγωγές του " δυο φορές το χρόνο".
Α σου πω γώ τι είναι η ζωή ρε ...
το ήξερα πως θα συμβεί μια μέρα, εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσα , πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε θα με θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα ... λα λα λαλα λα λα λαλα αααααα
Α σου πω γώ τι είναι η ζωή ρε ...
το ήξερα πως θα συμβεί μια μέρα, εκείνη η ρωγμή που κουβαλούσα , πληγή που έβραζε, σιωπή που αιμορραγούσε θα με θρυμμάτιζε για πάντα πέρα ως πέρα ... λα λα λαλα λα λα λαλα αααααα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
ένα μπραφ
υπέροχα και τρομακτικά τα μάτια στη φωτογραφία. τη λέξη 'φωτογραφία' τη λέω όλη. γιατί όλα κομματιάζονται, όπως οι καρδιές των ανθρώπων. βαστάω ολόκληρη τη λέξη. οθρώνω λόγο ενοποιό
εσύ, από τους δυο ένας
εγώ κανένας
αλλά είμαι εδώ.
καλημέρα, τι κάνεις;
Καλά είμαστε both of us!
Ο εξ αριστερών σε μια γενικότερη φάση "δημιουργίας" και ο εκ δεξιών σε μια γενικότερη φάση "ξεκούρασης".
Τα ομορφότερα έρχονται ...
Συγγνώμη, δικιά σας είναι αυτή η ζωή στη φωτογραφία; Διότι έχασα μία προσφάτως, που της έμοιαζε...
Μάτια ιδανικά για αξέχαστα τσιμπούκια. Αν σοκάρονται οι κυρίες, μπορείτε να αντικαταστήσετε τη λέξη "μάτια" με τη λέξη "στόμα".
Δημοσίευση σχολίου