
Τα χαμένα γράμματα που σχηματίζουν «λογική» στο αλφαβητάρι του τρελού. Τα κακώς κείμενα που κάθε μέρα γράφονται προσπαθώντας να τρακάρουν την καλή έμπνευση…
¨Ξέρεις, ο ποιητής οδηγεί χωρίς ζώνη κι ούτε που αντικατέστησε τους αερόσακους από τον προηγούμενο τράκο μαζί της.
Όμως εμένα να, στ’ αρχίδια μου – μου λέει πίνοντας τον καφέ του σε πλαστικό στο παγκάκι του δημοτικού κήπου-. Εμένα έπαψε να με ενδιαφέρει η φάση. Είναι τόσα διασκεδαστικά πράγματα τριγύρω που το βρίσκω ανώφελο να ξύνω πληγές ή να πηγαίνω με δήθεν άγνοια σχολειόπαιδου επάνω στην επόμενη.
Show you think you can write νεαρέ ε; Για να σ’ ακούσω λοιπόν.¨
Κι άρχισα να του απαγγέλω από την τελευταία και ανέκδοτη ποιητική μου συλλογή με τίτλο Prison Straight το «Αρνάκι άσπρο και παχύ/πορνοβοσκού καμάρι…»
Αύριο αναμένω τα αποτελέσματα της κριτικής επιτροπής και θα σας ενημερώσω για το αν τελικά είμαι μεγάλος ποιητής, ή πρέπει να ασχοληθώ με κάτι άλλο – εκτός από τον εαυτό μου.
Στην κριτική επιτροπή συμμετέχουν (εκτός του Πάνου Μεταξόπουλου) τα φιλολογικά περιοδικά:
Η έλξη
Μανδραγόρα(ρο)ς
Οδός (Μουνο)Πανός
*τετράστιχο τίτλου: Τζίμης Πανούσης
2 σχόλια:
cool!
Ακόμα ένα κείμενο έντεχνης αρπαχτής, που θα 'λεγε και ο Τζιμάκος.
Δημοσίευση σχολίου