10.5.12

Συλλέκτης στιγμών

Μια νύχτα μου ΄δειξες καρδιά μου
το αγαπημένο σου αστέρι
έκανα να έρθω πιο κοντά σου
και εσύ μου άπλωσες το χέρι

Μετά μου ζήτησες μια χάρη
"ότι μου λείπει, θέλω να 'σαι"
και εγω σε πήρα αγκαλιά μου
και σου πα πια να μην φοβάσαι

εσύ στην άμμο να κρυώνεις
και εγώ στο βράχο σύντροφός σου
άκουγα να χτυπάει η καρδία σου
και ζεσταινόμουν απ το φως σου

στην αγορά για λίγα φράγκα
πρώτη του Μάη με πουλούσες
"πάει κι αυτός , σιγά το πράγμα ..."
σ΄ άκουσα που μονολογούσες.

Γυρίζω γύρω απ τον εαυτό μου
σταμάτησα να κάνω σκέψεις
σαν σκύλος που έμεινε στη σκάλα
και περιμένει να επιστρέψεις


Πάλι ο άλλος.

6 σχόλια:

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Πείτε ρε κάτι!
Δεν βελτιώνομαι?
Δεν ωριμάζω μέρα με την μέρα?
Α, πια, αηδία το καταντήσατε ...

ProdigyWarrior είπε...

πολυ ωαραιο ποιημα!μου αρεσε πραγματικα παρα πολυ.συγχαρητηρια εαν το εγραοψες εσυ!Μπραβο!

Ένας εκ των Δυο! είπε...

σ' αευχαριστώ! αλλά πες μου αηλθεια: σου άερσε;

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Ααα! άσε ρε το κόσμο να εκφραστεί,
πες παιδί μου εσύ , πες ...

Penny είπε...

Αυτός "ο άλλος" είναι ευεργέτης σου μεγάλος:)

Ένας εκ των Δυο! είπε...

Γενικά,
είμαι πολυσχιδής προσωπικότητα ,
όπως θα έλεγε και ο Ηλίας τώρα.

ΟΙ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΜΑΣ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ ΠΡΌΩΡΑ.
(Σε αυτό οφείλονται και τα μηδενικά στα σχόλια)