α’
Όλα εκκινούν από το ότι όλα είναι υποκειμενικά. Ωστόσο ο Τέχνας κατεργαζόμενος (με όλο τον εγωισμό που τον διακρίνει και παράλληλα τον βαραίνει) οφείλει να αναζητεί ή να πλάθει τις αντικειμενικές αλήθειες.
Καθ’ ότι ο κάθε κόσμος στο κάθε Τώρα του
και ένα άπειρο από τρωτά σημεία.
β’
Και ένα άπειρο από οφθαλμούς!
γ’
«Λοιπόν, δεν έγινα τίποτα αφού ήμουν πάντα το περιεχόμενο μιας παρένθεσης και ύστερα εμφανιζόμουν μέσα σε εισαγωγικά ή, διόλου σπανιότερα, ξεδιπλωνόμουν ανάμεσα σε δύο παύλες.
Όμως τη νύχτα πίσω απ’ τη διάφανη κουρτίνα
Η Πλάση χόρευε σαγηνευτικά μπροστά μου χύνοντας τα φορέματα ως τους σκοτεινούς αστραγάλους.
Έτσι έπιασα πολλάκις μουχαμπέτι με το Άπειρο -που εν σιγή ξενυχτούσε μαζί μου- προσπαθώντας να ξεδιαλύνω το Αίνιγμα του κόσμου.
Δεν το κρύβω, φορές τα κατάφερα˙
μα πάντα την επόμενη ημέρα
μπροστά στο παράθυρο
η Σφίγγα επαίδευε Θηβαίους...»
4 σχόλια:
το μοτο της σφίγγας έγραφε: "οι συνομιλητές μας πεθαίνουν πρόωρα"...Ωραίο κείμενο και ας μην ξέρω ποιος εκ των δύο...
Μου αρέσει όταν δεν ξέρουν ποιος απο τους δύο.
" Ο μεσαίος εκ των δύο"
Α, θα αποκαλύψω ονόματα, δεν πάει άλλο αυτό! :)
πέστο ρε αδερφέ πως εισαι ο μεσαίος...τώρα θα σε διαβάζω μπρούμυτα...:))
Δημοσίευση σχολίου