Εποχές

Χθες βράδυ

γύρισα κάπως αργά

(για τα δικά μου δεδομένα)

ανέβαινα την σκάλα

και μοσχοβολούσε καλοκαίρι,

δεν άντεξα, έβαλα γρήγορα τις πυτζάμες μου

και έτρεξα στο παραθύρι της γιαγιάς

(εκεί υποδεχόμουν χρόνια τώρα

με τον μάρτη δεμένο στο αριστερό μου χέρι

κάθε καλοκαίρι)

το χιόνι είχε από νωρίς σκεπάσει τα πάντα

η παγωνιά μου τσάκισε την μύτη

ο κρύος αέρας έκανε τα μάτια μου να δακρύσουν

και τα χνώτα μου θόλωσαν το τζάμι

σκατά

... τελικά οι εποχές είναι μέσα μας, σκέφτηκα.

Φοβάμαι πως τα καλοκαίρια μου τελείωσαν...