Σεπτέμβριος...

...στα έξω ακόμη τραπεζάκια της ζωής μου.

Δίπλα μου το παράθυρο κοιμάται.
Ένα τσιγάρο καπνίζει πλάι στην χαρτοπετσέτα απ' το φαγωμένο κέικ.
("Μα, Χριστέ μου, είναι ποίηση αυτή;")
Σεισμολόγος της επικαιρότητας ών, δεν προηγούμαι αυτής χρονολογικά
προηγούμαι όμως χρονικά.
Άβε Παρόν μου!
Πιάνω τους κύκλους της Ιστορίας και τους χορεύω χάλι-γκάλι γύρω από τη μέση.
Τη ρωτάω άν της αρέσει.

Σεπτέμβριος στα έξω ακόμη τραπεζάκια της ζωής μου.

Δίπλα μου το παράθυρο ξύπνησε και πήγε για κατούρημα.
Πήρε μαζί του και το τσιγάρο πού 'ταν πλάι στην χαρτοπετσἐτα απ' το φαγωμένο κέικ.
Καμιά φορά τα καλοκαίρια την πέφτει εκεί, στο μπάνιο.
Τώρα ελπίζω να επιστρέψει γιατί θά 'θελα να κοιτάξω λίγο έξω...

...τον Σεπτέμβρη στα βραδινά τραπεζάκια της ζωής μου.