i
Άνοιξα τα μάτια κι αίφνης ήτανε Τετάρτη. Από την άβυσσο ανέβαιναν καπνοί. Κάποιοι μαζευόντουσαν γύρω και κοιτούσαν κάτω, στο βάθος της μεγάλης οπής. Τα χαλάσματα. Ο Ίαν έκανε να βουτήξει μέσα... ο Τσάρλι ο Τσαρλατάνος τον άρπαξε απ' το μπράτσο:
"Πού πας ρε;"
-"Φύγε, έχω τη ζωή μου εκεί μέσα..."
ii
Ξανάκλεισα τα μάτια και στον μέλλων ύπνο μου επέστρεψε καμπανάκι για Δευτέρα. Πίσω απ' την κουρτίνα χλώμιαζε ανελέητα μια ανώφελη Σελήνη. Μπρος απ' την κουρτίνα χλώμιαζε αμυδρά μια ανώφελη οθόνη. Δίπλα απ' το κρεβάτι μου περνούσε αθόρυβα ένα ρυάκι. Βούτηξα μέσα. 29 χρόνια τώρα κρατάω την αναπνοή μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου