"Τρια κλικ αριστερά"

«Ε, και της Θώδη τα ήθελε ο κώλος της αφού ζητούσε τη δημοσιότητα.» μου λέει.
Ωστόσο δεν είμαι σίγουρος αν η Θώδη ζητούσε τη δημοσιότητα ή η δημοσιότητα ζητούσε μια Θώδη. Μάλλον το δεύτερο. Ή έστω ένας συνδυασμός των δύο με προδιαγεγραμμένο πάντως το ποιός θα την πληρώσει (άν κάποιος την πληρώσει) στο τέλος.
Πλέον απέχουμε ένα κλικ από την τρέλα. Ενίοτε και ένα «διπλό κλικ.»

…Μέγιστο θέμα σ’ αυτή τη ζωή φίλοι μου, είναι να κάνει κανείς κάτι συγκεκριμένο. Ωστόσο, όλο και περισσότερο, αντίς για το συγκεκριμένο, ωθούμαστε προς το συγκεχυμένο.
"Κοινωνία της πληροφορίας" σου λέει ο άλλος. Τα παιδιά, (ασφαλώς και πολλοί συνομήλικοί μου αλλά και ακόμα μεγαλύτεροι) λαμβάνουν σήμερα έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών ο οποίος σε μεγάλο βαθμό, τους είναι άχρηστος. Συμφωνώ, βέβαια, πως τα σημερινά παιδιά είναι πιο «πονηρά» και υποψιασμένα σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές. Ωστόσο, σε ποιο επίπεδο είναι υποψιασμένα και τι βαθμό ουσιαστικής χρησιμότητας έχει ετούτη η πονηράδα;
Θυμάμαι ένα φίλο που μού ‘λεγε: «Νομίζω οτί το μόνο που μου πρόσφερε αυτό το κράτος είναι αυτή η Δημόσια Βιβλιοθήκη που μου άνοιξε τα μάτια.»



…Η χαρά του ελεύθερου χρόνου μετετράπη σε e-gaming και σερφάρισμα στο facebook. «Καταναλωτικά γουρούνια μας κρεμάσανε κουδούνια, αν δε μπεις στο κοπάδι, πίσσα και πούπουλα» έψελνε κάποτε ο Τζιμάκος. Μου θυμίζει κάτι καθημερινές στα νυχτερινά μαγαζιά της επαρχίας όπου ο ιδιοκτήτης κοτσάρει μια αφίσα «Λαική βραδιά» και έτσι, χωρίς κανένα απολύτως θέμα (μιας και η περιβόητη «λαική βραδιά» ισοδυναμεί με τα ίδια λαικοποπ τραγούδια που ούτως ή άλλως έπαιζε κάθε μέρα το μαγαζί) συνάζει το διψασμένο για διασκέδαση κοινό. Θέλω να πω η κοροιδία είναι εδώ μπροστά μας αλλά άντε ξήγα το στα παιδιά που θα σε πουν γερασμένο γκρινιάρη.
Όμως «Κάλιο νά ‘μαι πεθαμένος παρά αμερικανάκι» για να ξαναμνημονεύσω Τζιμάκο.


Ο τίτλος από το γνωστό βιβλίο της Γώγου.