*ΛΕΞΕΙΣ

«Σκυθρωπή περηφάνεια που είχαν
εκείνες οι λέξεις,
κρατώντας μέσα στον ήχο
ένα κόσμο άδειων σχημάτων.

Εσύ έλεγες ονομάζομαι ουρανός.
Εγώ έλεγα τίποτα.»

Ακούγονταν πυροβολισμοί
απ’ τον καιρό που κατά ριπάς
έφευγε
και χάμω, στο έδαφος, δυο μέτρα
πάνω απ’ το ύψος των νεκρών,
άδειοι κάλυκες – τα νοήματα του κόσμου.

Εσύ επέμενες: ονομάζομαι ουρανός.
Κι εγώ με τη σειρά μου: τίποτα.

Αγκαλιαστήκαμε κι αρχίσαμε
Να κατηφορίζουμε το χρόνο σιωπηλοί.
Έτσι κι αλλιώς το ίδιο και το αυτό λέγαμε.



*Απλή μετάφραση (δια της προσθετικής στίχων) του ποιήματος ΛΕΞΕΙΣ του Τάκη Σινόπουλου από τη συλλογή ΠΕΤΡΕΣ. Το πρωτότυπο κείμενο μέσα στα εισαγωγικά.