I am back.

Ένα χάλι το έχω τελευταία.
Μαύρου χρώματος.
Το συνδυάζω με
... μαύρα γυαλιά ...
... μαύρο παντελόνι ...
και άσπρη κάλτσα μπουρνουζέ
( για να σπάει λίγο την μαυρίλα).

-*-

Συνάντησα χθες τυχαία
δυο μανταμίτσες
θα ΄ταν δεν θα ΄ταν 40,
με διδακτορικό και ντοκτορά στην αποτυχία.
Αυτά τα είχα καταλάβει από το σουλούπι
και μόνο.
Πάντα βιαστικός βέβαια στα συμπεράσματά μου.
Είπα να τις δώσω μια δεύτερη ευκαιρία
καθώς βαδίζαμε αντίθετα
και αργά η γρήγορα θα είχα την ευκαιρία
να ακούσω και τον διάλογο τους ...
Ήμουν απόλυτα σίγουρος όμως
ότι για την κατάντια τους
θα έφταιγε κάποιος άλλος
ή γενικότερα η κοινωνία (στην έσχατη περίπτωση).
(Σσσστ, πλησιάζουν, ας ακούσουμε) ...

-*-

- Εγώ ξέρω σου λέω!
- Ναι , βέβαια ... ναι!
- Αυτή μου τα έλεγε εμένα αυτά για να με χωρίσει.
- Μμμμμμμμμμμ!
- Και να τον παντρευτεί αυτή!
- Ιίίίίίί !!
- Καλέ ναι σου λέω!!

(Χάθηκαν οι φωνές τους και δεν πρόλαβα)

-*-

Ο Θεός τελικά είναι μεγάλος
και μην ακούς αυτούς που λένε πως
δεν είναι.
Στο επόμενο στενό
και ενώ ψοφάω να μάθω
αν χωρίσανε τελικά
οι μανταμίτσες έρχονται πάλι από την απέναντι.
Δώρο θεού για κάτι τύπους σαν κι εμένα.
Η οργή της απατημένης ξεχειλίζει,
τα χέρια πάνε πέρα δώθε
μέσα στο χάλι μου αισθάνομαι
άνθρωπος ξανά.
(Σσσστ, πλησιάζουν, ας ακούσουμε) ...

-*-

- Το μαλάκα!
- Ναι , βέβαια ... ναι!
- Ήθελε και μουνί.
- Μμμμμμμμμμμ!
- Δεν κοιτάει που δεν έχει να φάει, ο μαλάκας!
- Ιίίίίίί !!
- Ψωμόλυσσα!!

(Χάθηκαν, αλλά μου έφτιαξαν το βράδυ)

-*-

Μετά θυμήθηκα ότι
δεν είχε πάει ακόμη το μήνυμα
με ξαναβρήκαν τα δικά μου
σκατά
Εεεεε! Που είναι αυτές οι δύο κυριούλες;
Μου λείπουν
και ας πέρασαν μόνο δύο λεπτά ...

-*-



- Μα τι κάνεις βρε παιδάκι μου εκεί;
- Κατουράω ...
- Μα τους κάτω κατουράς;
- Έχεις δει εσύ κανένα να κατουράει τους απο πάνω;