...Επειδή λοιπόν δε γίνεται να βγάλεις άκρη, να το διαβάσεις, να το μελετήσεις ρε παιδί μου, αρκέσου να υπερασπιστείς τις αποφάσεις της στιγμής. Ήσαν πάντα αυτές που σ' έκαναν πιό χαλαρό κι εν τέλει οι σοφότερες στον δικό σου κώδικα. Πιό εσύ από κάθε άλλη. Εκ πείρας.
...Καμιά φορά η άφοβη ανάληψη ευθυνών λειτουργεί ως ένα εξαίσιο επικοινωνιακό τρικ για να κάνεις άλλες δέκα μαλακίες από πίσω. Και νά 'χεις να λες οτί "να εγώ τότε μπήκα μπροστα..." και άλλες τέτοιες κλασικές ελληνοιστοριοαναδρομικές παπαριές.
...Τουλάχιστο δε γίναμε τα όνειρα των γονιών μας.
(Αααχ! Καιρό ήθελα να το γράψω αυτό.)
...Την μάνα μου (βαθύτατα θρησκευόμενη, εκκλησία-δουλειά-σπίτι/σπίτι-δουλειά-εκκλησία)
την πειράζω καμιά φορά για το Θεό, για τους παπάδες κλπ. Είναι ώρες που πετάω κανά πετυχημένο και δαγκώνεται μή γελάσει και μου λέει: "άντε τώρα σταμάτα, με κάνεις και γελάω και αμαρτάνω."
Όλο το παραπάνω, βέβαια, δεν έχει καμιά σημασία. Απλά πιάνω ώρες ώρες να επανέρχεται στο κεφάλι μου η φράση: "με κάνεις και γελάω και αμαρτάνω." Άκου φίλε.
Γαμήστε τη μία πλευρά των πραγμάτων. Μόνο έτσι θα γεννηθούν κι οι άλλες...
2 σχόλια:
Σκέψου μόνο ότι αν 'γαμήσεις' και τις δυο πλευρές πόσες άλλες θα γεννηθούν.
Κι αυτό πλέον το πετυχαίνεις χωρίς να φύγεις από το χώρο σου.
...σα διαφήμιση ακούγεται.
"Γαμήστε τη μία πλευρά των πραγμάτων. Μόνο έτσι θα γεννηθούν κι οι άλλες..."
...μπα σε καλό σου, με κάνεις και γελάω (με τη καλή έννοια) και αμαρτάνω (όχι με τη θρησκευτική έννοια)...
να' σαι καλά...
Είναι όμορφο, μέσα από ένα χαμόγελο, απροσδόκητα να πέφτει η ματιά σου to the οther side of.....
Τώρα δηλαδή, μπορώ να τα @#$σω όλα;
:)
Δημοσίευση σχολίου