Στο θεό δεν πιστεύω.
Ένα το κρατούμενο.
Στην αξιοπιστία του γυναικείου φύλλου πιστεύω λιγότερο κι από ότι στα Χελονονιτζάκια.
Τρία δεδομένα από την χθεσινοβραδινή μου έξοδο.
Πρώτο, υπάρχουν Άγγελοι κι ας λένε ότι θέλουν τα τραγούδια περί του αντιθέτου.
Δεύτερο, χωράει απίστευτη απλότητα , αθωότητα ,σεμνότητα και γλύκα σε ένα χαμόγελο και μια ματιά.
Τρίτο, είμαι κότα, όταν δεν μπορώ να μου εξασφαλίσω σωστές αντιδράσεις και όταν διαφημίζω χρόνια την ικανότητα μου να συμπεριφέρομαι ανεξάρτητα από τις επιταγές του περιβάλλοντος μου και την πρώτη φορά που πρέπει να κάνω κάτι πραγματικά ακραίο να το αρνούμαι . Στην περίπτωση μου μάλλον δεν ισχύει το «όσο μεγαλώνω μαθαίνω», ποιο φυσικό μου ακούγεται το «κοτζάμ γαϊδούρι έγινα και τίποτα δεν έμαθα».
Στα top της βραδιάς, όταν έμεινα μόνος, στη διαδρομή έκλαψα λίγο, είχα να κλάψω από χρόνια σε κάτι επισκέψεις στον τάφο του παππού μου , συνήθως κλαίω όταν αντιλαμβάνομαι την ύπαρξη πραγμάτων ή συναισθημάτων που εγώ δεν μπορώ να αισθανθώ.
Το κείμενο θα παραμείνει κλειστό σχολίων γιατί μάλλον είμαι ερωτευμένος και δεν θα ανεχθώ σχόλια.
Τα σχόλια επιτρέπονται πλέον μετά απο την γενικότερη κατακραυγή.
31 σχόλια:
... είναι μια γυναίκα μέσα στην απόγνωση, καταδικασμένη μεσ΄ την απομόνωση, μια μικρή Ελλάδα που δεν ονειρεύεται, σύνθημα στον τοίχο που απαγορεύεται ...
Αυτό το "γενικότερη" στο τέλος με τσάκισε πιο πολύ απ' όλα...
Είναι ένα από τα πιο γενναία κείμενα που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Ένα άνοιγμα του προσωπικου βιώματος στον κόσμο, μια αναμέτρηση των ατομικών επιλογών-στιγμών μας με την κοινωνική υποκρισία.Ένα κείμενο που μετατρέπει τον έρωτα σε μία υπόθεση της παρέας, καθώς η αρχική του πρόθεση να μιλήσει για μια γυναίκα καταλήγει στην εκπληκτική έμπνευση: "τα σχόλια επιτρέπονται".Μήπως ερωτευομαστε τελικά, μόνο και μόνο για να το κουβεντιάζουμε με φίλους;
Υ.Γ.Ναι, έφαγα τον Μπακογιαννόπουλο με το κουτάλι σε κρίσιμα χρόνια.Σας παρακαλώ να εκφωνηθεί το παραπάνω κείμενο με αργόσυρτη, νυσταλέα φωνή, μέσα από οθόνη.
ΤΕΛΙΚΑ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΠΟΥΛΑΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ BLOG...ΓΕΜΙΣΑΤΕ ΣΧΟΛΙΑ!!!
irene..
Θα ήθελα να βγάλω τον Ένα από τη δύσκολη θέση.Ιρέν, λυπάμαι, αλλά δεν εκαταλάβατε καλά.Το λέω εις διπλούν και περιεκτικά: ο έρωτας ειναι η αφορμή.Ο προβληματισμός που αναπτύσσεται υπερβαίνει στα στενά όρια μιας σχέσης.Εδώ ενδιαφέρουν μονο οι άνευ ορίων σχέσεις με ελαστική ηθική.
ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΕΙΠΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΜΟΥ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ!!Ε ΟΧΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ..
Μα για να ξαναγράψετε, το είπαμε...Όσες ήταν εντός θέματος, ούτε που ξαναφάνηκαν:)
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΛΑΚΙΖΟΥΝ ΣΙΓΑ ΣΙΓΑ!:)
Εξηγήσεις.
Δεν είμαι bloger.
Είμαι ο εκ δεξιών.
Υπεύθυνος για το στιλιστικό μέρος του blog (ως ζωγράφος και ανακατωσούρας γενικότερα).
Δημοσιεύσεις κάνω σπάνια.
Ελάχιστοι από αυτούς που απαντούν σε δημοσιεύσεις μου το κάνουν επειδή με γνωρίζουν, οι περισσότεροι είναι φίλοι- γνωστοί του ποιητή εξ αριστερών και απαντούν νομίζοντας ότι είναι δική του.
Ζω μια φυσιολογική ζωή εκτός blog και αρκετοί από τους φίλους μου με τους οποίους έχω και καθημερινή προσωπική επαφή σουλατσάρουν εδώ μέσα και το βράδυ στο καφέ μου κάνουν χαβαλέ που το παίζω διανοούμενος.
Η συγκεκριμένη δημοσίευση έγινε ακριβώς για τον παραπάνω λόγο, να τροφοδοτήσει όπως σωστά ο Χ2 αναφέρει τον βραδινό χαβαλέ της παρέας (άντε και λίγο έγινε γιατί ξέρω ότι το διαβάζει και αυτή το blog και μπορεί ένα κλικ να της έκανε).
Είμαι ο τελευταίος που θα υπερασπιστεί τον έρωτα.
Είναι το μοναδικό πράγμα που έχει τόσα πολλά κοινά με το κατούρημα.
Σε φέρνει σε δύσκολη θέση, σε κάνει να νιώθεις άβολα, όταν σε πιάνει δεν μπορείς να κρατηθείς, σε πιάνει πάντα τις πιο περίεργες στιγμές, γίνεται πιο έντονο όσο περισσότερο το σκέφτεσαι, είναι τέλειο στην κορύφωσή του, μόλις απαλλαγείς από αυτό ξελαφρώνεις , μπορεί να σε κάνει ρεζίλι αν δεν του δώσεις την δέουσα προσοχή και τέλος ποτέ δεν ξέρεις πότε θα σου ξανάρθει.
Πες μου τώρα εσύ τι από όλα τα προηγούμενα μπορείς να πεις για τον έρωτα και δεν ισχύει το ίδιο και για το κατούρημα.
Ο λόγος που δεν άνοιξα τα σχόλια ήταν για να μην σχολιάσουν δικοί μου γνωστοί και ανακατεύουν την ησυχία του blog.
Ο λόγος που τα σχόλια άνοιξαν ήταν γιατί ζητήθηκε τόσο από τον εξ αριστερών (για να με κράξει όπως ο ίδιος είπε) αλλά και από γνωστούς του, όποτέ και δεν είχα δικαίωμα να αρνηθώ αφού στο κάτω κάτω δεν με ενοχλεί κιόλας.
Το πραγματικό πρόβλημα που έχει προκύψει από την γνωριμία μου με την συγκεκριμένη κοπέλα δεν αναφέρεται πουθενά στην δημοσίευση γιατί θα την φωτογράφιζα στο περιβάλλον της και γιατί τόσο σοβαρά πράγματα συζητιούνται κατά πρώτο λόγο με την ίδια και κατά δεύτερο λόγο με τον ένα ή δύο φίλους που μπορεί να έχει ο καθένας.
Και μην ξεχνάτε … σας αγαπώ!
Σοβαρά σου είπα να δεχτείς σχόλια για να σε κράξω και δεν το ενθυμούμαι; Γιατί έχω και καμιά ώρα τώρα που προσπαθώ να σε πιάσω από κάπου και δε μού 'ρχεται...
Και σιγά μή σε ρωτούσα αμά μου 'ρχόταν κανά πετυχημένο :)
καλά, δεν καταλαβαίνω
μπαίνω με αγωνία να δω την πρόοδο του ερωτικού θρύλλερ του ενός εκ των δύο, αφενός και οι δύο με μπερδεύουν τώρα πλέον, σύν ότι εμφανίζεται να μιλά πολλαπλασιαστικά και ο επί δύο!!!
ήμαρτον!
τι σκατά μαθηματικά ρε παιδιά γίνεται εδώ μέσα!
μήπως να ονομαστώ κι εγώ δεκαδικός αριθμός, θα έχω λέτε καλύτερη τύχη;
όπως και να 'χει, τον έρωτα να τον ζήσετε όμορφα, κι εμείς κουμπάροι!
Έλεος! Δες ψευδώνυμο που μας κάνει και παρατήρηση! Την πρώτη φορά που δοκίμασα να πω φωναχτά το "Αμπθα" με χτύπαγε ο κόσμος στην πλάτη, γιατί νόμιζαν ότι στραβοκατάπια και πνιγόμουν. Το έχω πει και αλλού κυρία Άμπθα: είμαι ένας αριθμός στον Πάουντ. Ένας αριθμος σελίδας, ίσως. Αλλά στον Πάουντ.
Αμπτθα, μάλλον. Όσο πάει γίνεται και χειρότερο...
τη λογοθεραπεία τη γλύτωσες, Χ2!
λίγη ακόμη εξάσκηση και τελείωσες!
ενώ εγώ
πόσο υποφέρω! πρέπει να λύσω μαθηματικά: ένας εκ των δύο, επί δύο! δλδ ένα δεύτερον επί δύο, το επί, σωστό είναι ως επί, ή είναι χ, οπότε η εξίσωση έχει άγνωστο και μάλιστα ίσως στο τετράγωνο,
κάποτε,
ναι,
τα μαθηματικά κι εγώ,
καλά...
τώρα εγώ γέρασα και δεν ξέρω μαθηματικά, κι ο ένας εκ των δύο είναι ερωτευμένος!
τα προβλήματα μεγαλώνουν!
οι εντάσεις αυξάνονται (εκεί να βάλεις και το γλωσσοδέτη το δικό μου, είναι μέτρο καταπολέμησης του άγχους), το άγνωστο παραμένει αλώβητο στις ζωές μας...
την καλημέρα μου σε όλους!
Δεν πίστεψα ποτέ τη γυναικεία δημόσια δήλωση του "πόσο υποφέρω".Μου θυμίζει μια ατάκα του μακαρίτη του Τεγόπουλου για την ταινία "Είμαι μιά δυστυχισμένη", την οποία αξίζει καποτε να αναφέρω.Δεν πίστεψα επίσης ποτέ στην όψιμη εκδήλωση οικειότητας ή ενδιαφέροντος,ακόμη και αν εκδηλώνεται για την προέλευση ενός ψευδώνυμου.Σας είπα να το ψάξετε στον Πάουντ, εσείς επιμένετε στα μαθηματικά.Όχι, ότι δεν έχουν ποίηση κι αυτά.Τέλος πάντων, ούτε χιούμορ δεν έχω διάθεση αυτή την ώρα να κάνω.Δεν θα επανέλθω.Συγγνώμη που θα το πω δημόσια, και φυσικά ο "Ένας" έχει κάθε δικαίωμα να το σβήσει αν το θεωρήσει προσβλητικό, αλλά στο δίκτυο μου αρκούν όσοι γνώρισα και όσοι με γνώρισαν στο σωστό τάιμινγκ.Τώρα έχω γίνει καχύποπτος με τις προθέσεις.Συμπαθάτε με,αλλά δε με αφορά περαιτέρω κουβέντα ούτε με χιούμορ ούτε χωρίς.Καλημέρα.
χ2, δε νομίζω ότι σας συμπαθώ πραγματικά, μα σας συγχωρώ μεταφορικά και πραγματικά, γιατί ούτως ή άλλως παραπάνω κάτι δεν έχω για σας.
χωρίς καλημέρα επίσης.
Δυστυχώς για εσάς,διακρίνοντας την ιδιοτέλεια και το εκδικητικόν του ύφους σας, πρόλαβα στις τοποθετήσεις. Τιμωρηθήκατε στο να με συμπληρώσετε, συνεπώς πράγματι κάτι παραπάνω δεν έχετε για μένα. Χαίρομαι ειλικρινά που το καταλάβατε, χωρίς να κουραστούμε και οι δύο. Η καλημέρα ανθρώπινη είναι, δεν μου κοστίζει. Καλημέρα σας.
1.Να με συμπαθάτε και οι δύο που πορισματολογώ, αλλά προφανώς "γνωρίζεστε" και γι' αυτό δεν κατανοώ το όλο φιτίλιασμα από ένα σχόλιο που δεν μου έκανε και τόσο εριστικό. Ίσως έχω χαμένα επεισόδια ως σχετικά νέος και σχετικά αδιάφορος στο δίκτυο, ίσως πάλι απλά να υπάρχει μια προσωπική, σιωπηλή, αμοιβαία αντιπάθεια ή "αδιαφορία" μεταξύ σας αλλά δεν μ' ενδιαφέρει να μάθω
και, παράκληση, ας μείνει εδώ.
2 Δε νομίζω οτί προσβάλλει κάποιον η δήλωσή σου περί δικτυακών γνωριμιών στο σωστό τάιμινγκ και περί κλεισίματος του συγκεκριμένου κύκλου, χ2.
Επιλογή του καθενός είναι αυτά, γιατί να το σβήσω; Κανείς δεν μπαίνει και κανείς δεν βγαίνει με το ζόρι.
Άντε ρε δεξιέ, βγάλε τουλάχιστο τη γκόμενα να πάει και κάτι καλά.
"Σ' έπιασε ο πόνος για τη μάνα σου τώρα." :)
αγαπημένε μου φίλε, ο ένας από τους δυο ή και οι δυο, μη σκας!
ο καθένας γράφει όπως θέλει κι ότι θέλει!
κι εσύ γράφεις υπέροχα και χαιρόμαστε να σε διαβάζουμε.
τον χ2, ευτυχώς κιόλας, δεν έχω την τιμή να τον γνωρίζω. απορώ κι εγώ πώς μου την έπεσε έτσι βλακωδώς αυτός, πάνω στα βλακώση αστεία μου για τους αριθμούς...
δε θέλω να μου στεναχωριέσαι, εσύ δεν έφταιξες σε τίποτα φυσικά, μια ατυχής στιγμή ήταν.
είμαι η άμπτθα.
Το σχόλιό μου αναφορικά με τις διάθεσή μου να συνεχίσω ή όχι μια κουβέντα, η οποία διαισθανόμουν ότι υπέκρυπτε επιθετικότητα, πιστεύω ότι δεν εμπεριείχε κανενός είδους προσωπικο χαρακτηριστισμό: δεν αναφέρθηκα σε καμία χαρακτηρίζοντάς την "βλακώδη", "ανόητη" και τα παρόμοια. Η ευκολία με την οποία μια σκληρή προφανώς, αλλά όχι ορμώμενη από το ταπεινό κίνητρο του εξευτελισμού διατύπωσή μου μετατράπηκε σε προσωπική επίθεση εναντίον μου,μου επιτρέπει να νιωθω τουλάχιστον δικαιωμένος για τα κληρονομικά μου χαρίσματα.Από σήμερα μπορεί και να αρχίσω να σας λέω τη μοίρα σας.Από την πλευρά μου δεν υπάρχει η παραμικρή διάθεση να συνεχιστεί η οποιαδήποτε διαμάχη, γιατί δεν είχα ουδεμία προσωπική εμπλοκή-αυτό που λέει και δικαίως - ο "ένας" "μπορεί και να γνωριζόσαστε από παλιά".Τίποτα τέτοιο.Λυπήθηκα που χαλάσαμε τη διάθεση και του Ενα και του Άλλου.Λυπήθηκα ακόμη που το μπλογκ της κυρίας δεν είναι στον αέρα, αλλά είμαι πολύ λίγος για να οφείλεται σε μένα αυτό. Και τέλος πάντων, αν οφείλεται, θα την παρακαλούσα δημόσια να αναιρέσει την απόφασή της.Σκοπός μου δεν είναι να διώξω κανένα ούτε από ενα ιστολόγιο στο οποίο είμαι φιλοξενούμενος, ούτε πολύ περισσότερο από το δίκτυο.Αλλά, να σας πω κάτι...Αν κάτι πρέπει να μάθουμε εδώ μέσα (ισως) είναι ότι κι εγώ, κι εσείς, κι ο Χατζηπετρής κυρία Άμτθα, είναι επικίνδυνο να κάνουμε πλάκα με περσονες που είμαστε έτοιμοι στην πρώτη στραβή να πούμε ότι δεν εκτιμάμε.Γιατί και οι περσόνες δεν είναι τόσο μακάκες όσο πιστεύετε, κι εσείς σε μία από τις δύο περιπτώσεις τουλάχιστον ψεύδεσθε. Σε "μια εκ των δύο ", αν όχι "χ2".Ευχαριστώ τον Ενα για την υπομονή του.Το ξαναλέω από μένα το ελεύθερο να σβησει ό,το θέλει.
Αρχικά το κείμενο γράφτηκε για τον έρωτα του Ένα εκ των δύο αλλά κάτι μου λέει ότι αυτό το κείμενο ήταν η αφορμή για έναν νέο έρωτα να εξελλιχτεί ή είναι ιδέα μου???Για σκεφτήτε το αντί να μαλώνετε...(Εξάλλου οι μεγαλύτεροι έρωτες ξεκινούν από μια κόντρα, έναν καβγά, μια απέχθεια)
πολύ καλημέρα!
ένα από τους δυο, συγγνώμη που επανέρχομαι, αλλά επειδή διάβασα στο τζ μέηλ την παράδοξη ομολογουμένως άποψη ότι κατάργησα το μπλογκ μου εξαιτίας ενός αγνωστου στο τετράγωνο, αν όχι απλώς στο διπλό, ε, όχι δα! σιγά μην καταργούσα το μπλογκ μου για έναν άγνωστο, εντελώς φαλλοκράτη απ'ό,τι κατάλαβα (αφού απευθύνεται στο γυναικείο χαρακτήρα μου, εγώ ομολογουμένως δε βρήκα και τίποτα αντρικό ή γυναικείο στη γραφή του, και μόνο σ'αυτήν, αφού προσωπικά δεν τον ξέρω και φυσικά δεν έχω και καμιά διάθεση να τον γνωρίσω, όπως φαντάζομαι και εκείνος).
ο καθένας στο διαδίκτυο δημιουργεί μερικές φορές συμπάθειες ή αντιπάθειες..., τις ποερισσότερες φορές τίποτα από τα δύο, άλλα ενδιαφέροντα διασχίζουν το διαδίκτυο, πολύ πιο βασικά και συνδεδεμένα με τη γραφή την ίδια και τη σκέψη.
άρα, αγαπητέ υπεράνω ανώνυμε, εγώ δεν είμαι η μικρή αδελφή της κάρμεν στο διαδίκτυο!:) ασφαλώς δεν έχω ερωτοχτυπηθεί με το χ2.
υγ. αντιθέτως, αφού όπως είδες είχα γράψει 'κι εγώ κουμπάρα', ε, καταλαβαίνεις σε ποιον τα ρίχνω εδώ μέσα! δε θυμάσαι εκείνο το ρηθέν 'ο κουμπάρος την κουμπάρα' κλπ; χα χα χα!!!!!
καλημέρα σας!
(άμπτθα, και δεν επανέρχομαι πλέον στο θέμα)
... σήμερα της έδωσα ένα τριαντάφυλλο,και μια Lacta που πάνω έγραφε "Είσαι το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου".
Όμως, Άμπτθα, ο ένας εκ των δύο επανέρχεται στο θέμα δυναμικά!Μπράβο σου και πολύ καλά έκανες!χεχε
χε χε χε
ανώνυμε...
προσοχή, η λάκτα και το τριαντάφυλλο δεν είναι για μένα!
εγώ προς το παρόν πέρασα δυο-τρεις μήνες σε σπα, να φτιάξω λίγο επιδερμίδα, κατέστρεψα ένα μπλογκ, να ανανεωθώ ψυχικά, και προς το παρόν λιάζομαι στην οκτωβριανή επανάσταση του ήλιου, θαυμάζοντας τον ουρανό και τις ψυχές-αβύσσους μας...
άμπτθα
Μα δεν είπα οτι είναι για εσένα.Για την κοπέλα για την οποία μιλάει στο κείμενο ήταν όπως κατάλαβα.
... και η ιστορία έγραψε, δεν κατάφερα να της δώσω την σοκολάτα, ούτε και το τριαντάφυλλο, στενοχωρήθηκα έβαλα το τριαντάφυλλο στο πέτο μου και έφαγα την σοκολάτα, μετά με είπε και γαϊδούρι! Τρελή κι αδέσποτη παρ΄ όλη την αγάπη έτσι την θέλω κι έτσι είναι αληθινά.
Δημοσίευση σχολίου