Οι Ολυμπιακοί αγώνες το λοιπόν, αφού έφυγαν από τη χώρα που τους γέννησε, ταξιδεύουν πιά για τη χώρα οπού απαγορεύονται οι γεννήσεις (πέραν της μιάς. Εμένα αυτό με απασχολέι βασικά, μιας και στην Κίνα έχω μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Πέραν των όσων τους προσποιούνται.)
Ορμώμενος λοιπόν από τους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνου (του Πεκίνου για τους μορφωμένους, του Πεκίνο για τους αγράμματους) έγραψα διάφορα λακωνικά ποιηματάκια όπως αυτά:
Λεξεις εμπάργκο, μπο'ι'κοτάζ/μες στην κοιλιά σου ένα κολάζ...
Ο Μάο ζει και βασιλεύει/και τον κόσμο κυριεύει...
Ένα είναι το σύνθημα που όλους μας καυλώνει:
Τα λόγια μας διχάζουν, το sponsoring ενώνει...
2 σχόλια:
είσαι απίθανος.
ναι ρε, σε ξαναδιάβασα, από την κορφή μέχρι τα νύχια, δλδ εδώ.
απίθανος είσαι.
Δημοσίευση σχολίου