Blog-Επιταγών

ΠΑΡΑΣΧΟΣ (από το μικρόφωνο του πειρατικού του σταθμού):

«Λένε πως οι άνθρωποι που είναι πιο δύσκολοι απ’ όλους στο να τους καταλάβεις, είναι αυτοί που παθιάζονται με πολλών ειδών μουσικές όμως μόνο ένα εξ αυτών των παθών βγάζουν, ως εικόνα, προς τα έξω. Μη με ρωτήσετε γιατί…
Οι φίλες της καταλόγιζαν στη Μαρία τ’ ότι ασχολούνταν υπερβολικά με τα δυσνόητα αυτού του κόσμου αφήνοντας προκλητικά στην άκρη τα ευνόητα. Συνδεόμενος για ένα μικρό διάστημα μαζί της και ως αγράμματος ψυχολόγος, κατάλαβα πως δεν παραμελούσε καθόλου τα ευνόητα∙ απλά επέλεγε η ίδια να τα ανάγει κάποιες στιγμές σε δυσνόητα δίνοντας μ’ αυτό τον τρόπο νέο ενδιαφέρον στη ζωή της όταν καταλάβαινε πως το νερό των πολύτιμων ημερών της κυλούσε άσκοπα στο αυλάκι του: ’’τί λέει;’’ –’’τί να πεί;’’
Από παππού και γονείς στην Αμερική η οικογένεια της Μαρίας. Από τη εποχή που το μόνο που γνώριζαν οι περισσότεροι Έλληνες για την χώρα που άλλαξε τον ρου των ονείρων, ήταν οι λάντζες της Αστόρια. Ήρθε μόνη της στα 22 στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί της μόνο ένα πτυχίο πληροφορικής και δυο παλιά βινύλια της Ρίτας (αγάπη της μητέρας της).
’’Ίσως τελικά να μην ήταν και τόσο φίλες μου’’ μου είπε και τότε θυμήθηκα τη φράση της Σαντάλ στον Ζαν-Μαρκ (συζητώντας για το φύλο της φιλίας): ’’η φιλία είναι ο ρομαντισμός των ανδρών’’ ή κάπως έτσι.

Να παίζει το τρανζίστορ τ’ Αμερικάνικα λοιπόν. Για την Μαρία, που την αποχωρίστηκα κάποιο βράδι, πριν από χρόνια, στην Κομοτηνή. Η αποψινή νύχτα μου εκμυστηρεύθηκε, πριν λίγο, πως μας κοιτάει πίσω από ένα παράθυρο στα σύννεφα…»

Before you slip into unconsciousness
Id like to have another kiss
Another flashing chance at bliss
Another kiss, another kiss

The days are bright and filled with pain
Enclose me in your gentle rain
The time you ran was too insane
Well meet again, well meet again

Oh tell me where your freedom lies
The streets are fields that never die
Deliver me from reasons why
Youd rather cry, Id rather fly

The crystal ship is being filled
A thousand girls, a thousand thrills
A million ways to spend your time
When we get back, Ill drop a line



*Κομμάτια του κειμένου έχουν χρησιμοποιηθεί. Ας πούμε πως είναι μια τελική μορφή-ίσως στο συναίσθημα που μου γέννησε το παρόν κείμενο και τα φανταστικά του πρόσωπα.