21.3.08



Εδώ εξ αριστερών. Εδώ εξ αριστερών. Εδώ εξ αρ... -ΕΛΑ ΣΚΑΣΕ Τ' ΑΚΟΥΣΑΜΕ.
Είμαστε άυπνοι. Είμαστε άυπνοι. Αδέλφια μας μπλόγκερς. Αδέλφια μας μπλόγκερς. Δεν θα χτυπήσετε αδελφικά... Χτυπήστε αντρικά.

Μαρτυρία: Δεν θυμάμαι τίποτα από εκείνη τη νύχτα. Μόνο τις σειρήνες να ουρλιάζουν διαφημίσεις. Την ώρα που μπήκε το τανκ στο Καλλιτεχνείο, εγώ ήμουν στην αίθουσα των εικαστικών με την Β. και πηδιόμασταν πάνω από κάτι πίνακές της, που δεν τους είχε ακόμη ξεκινήσει. Αύτο το κορίτσι ανέκαθεν καύλωνε με την ιδέα.

Μαρτυρία 2: Ήταν η εποχή που ο ΣΥΝ με τον συμπατριώτη μας Τσίπρα μεγάλωνε, μεγάλωνε, μεγάλωνε γερά παιδιά από κούνια. "Εμπρός για μια ευρύτερη αριστερά" φώναξε κάποιος από το αμφιθέατρο και η φωνή του στην άδεια αίθουσα πολλαπλασιάστηκε: "Εμπρός για μια παχύτερη αριστερά". Θυμάμαι όλοι μπέρδευαν το "εύρος" με το "πάχος" και στα σαλόνια της πολιτικής, οι χοντρές κυρίες είχανε βρει χαρά στα σκέλια τους ενώ οι ομορφονιές έδιναν λαιφ στάιλ εθνικές πρες-κόνφερανς στις αίθουσες των Πανεπιστημίων (...με Ντε Σαρτρ και Μάρκ Τουαίην/και με μιαν άγνωστη αρρώστια στη σάρκα...)

Μαρτυρία 3: Ήταν τρομερές οι στιγμές. Με την είσοδο του τανκ στο Καλλιτεχνείο, η ΔΕΗ κατέβασε τους διακόπτες για να μπορέσουν να διαφύγουν τα παιδιά χωρίς να πέσουν στα χέρια των τραπεζικών. Δεν τους ξανάναψε ποτέ. Εγώ με την παρέα μου κρυφτήκαμε σε κάτι κομματικά γραφεία. Τελικά φύγαμε δύο μέρες μετά, βάζοντας σε εφαρμογή το σχέδιο ΠΑΣΟΚ&ΔΕΟΣ. Το σχέδιο προέβλεπε... Δεν θυμάμαι τί προέβλεπε, πάντως κάπου απέβλεπε. Θυμάμαι ένα τσούρμο φαλακρούς κι ένα χοντρό.

Μαρτυρία 4: Εν μέσω πλήθους πολιτικών συζητήσεων και ζυμώσεων όλον εκείνο τον καιρό, ο Γιάννης ανέλαβε να γράψει τον νέο ΥΜΝΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ. Σκέφτηκε, σκέφτηκε, σκέφτηκε και τον έγραψε σε τοίχο με μπογιά: "Απολύεσαι. -Στ' αρχίδια μου." Το σύνθημα από την ηγεσία θεωρήθηκε άπρεπο, χωρίς βάθος και με σκοπό να προκαλέσει και όχι να καλλιεργήσει ή να επιμορφώσει. Ο Γιάννης έφυγε κι εγώ τον ακολούθησα. Δεν συγκαταλεγόμαστε στους ήρωες του Καλλιτεχνείου κοπέλα μου - και καλύτερα δηλαδή γιατί πού να τρέχεις σε εκπομπές, να δίνεις συνεντεύξεις κλπ.

Μαρτυρία 5: Εμένα κάτι παλιοί αντάρτες μού λεγαν: "Πιάσε Λονδίνο, πιάσε Λονδίνο." Έψαχνα λοιπόν κι εγώ στα βραχέα και δεν έβγαζα τίποτα. "Όχι αυτό ρε μαλάκα -μού 'λεγαν-. Το άλλο, το περιοδικό." Μαλακιζόσαντο ομαδικώς και συνεχίζουν.


Φωτό: Κολάζ που βρέθηκε κατά τη εγκεφαλοτομή ενός εκ των νεκρών του Καλλιτεχνείου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΟΙ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΜΑΣ ΠΕΘΑΊΝΟΥΝ ΠΡΌΩΡΑ.
(Σε αυτό οφείλονται και τα μηδενικά στα σχόλια)