Blog-Επιταγών

Ήρθε και ο δικός μου εχθές,

έρχεται συχνά τελευταία, πιο συχνά δηλαδή από ότι παλιά.

Νεκρός, ως συνήθως

με αναζήτησε κάτω από τα στρώματα μου.

Έλειπα νομίζω.

Μετά σαν κάμπια που είναι τυλίχτηκε πίσω από την πόρτα μου,

κουκούλι κανονικό, όχι βέβαια σαν τα άλλα, τα γνωστά.

Θα περιμένω ψέλλισε, το μέλλον μου είναι καθαρό,

θα γίνω πεταλούδα.

”Μα …” Θα απαντούσα αν μπορούσα.

“Σκασμός” Θα αποκρινόταν. Το έχει ξανακάνει και τον ξέρω.

Αν ποτέ θελήσω με περιμένει εκεί, δεν έχω παρά να κλείσω την πόρτα του δωματίου μου και να φανεί από εκεί πίσω.

Αφεντικό του δωματίου μου και εγώ αυτός που του χρωστάει

σίγουρος για τον εαυτό μου και για τις οφειλές μου απέναντι του.

Σκατά.

Τα μεταξωτά κουκούλια θέλουνε κι επιδέξιες πεταλούδες.