"... Πόσο ακόμα θα υπάρχω στις ρακένδυτες μνήμες
σου πόσο ακόμα θα ψάχνω αιμοραγώντας με στίχους
την ανάσα απ' το γέλιο σου, τους τριγμούς απ'τα βήματα
της αγάπης το τρέμουλο στους σπασμούς της φωνής σου
τόσα χρόνια σπατάλησα να προσμένω τον ίσκιο σου
ένα χέρι ζεστό ας μου κλείσει τα μάτια. ..."
Θες να πεις καμιά φορά, αλλά ... δεν λες.
Αφού ούτε στον εαυτό σου δεν μπορείς να τα εξηγήσεις.
Οι σκέψεις μοιάζουν εικόνες που δεν γίνονται λέξεις με τίποτα.
Δικές σου εικόνες που νομίζεις είναι μαγικές και δεν μπορεί κανείς άλλος να τις δει.
Τότε καταφεύγεις στους στοίχους των τραγουδιών.
Τα Διάφανα Κρίνα έχουν τους ιδανικούς στοίχους για αυτές τις περιπτώσεις.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις - ένας στοίχος χίλιες εικόνες ...
Έγραψε ο εξ αριστερών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου