Επειδή αυτό το Σαββατοκύριακο το πολιτικό ενδιφέρον θα είναι στραμμένο στην Θεσσαλονίκη, χάριν της Έκθεσης, σ' εσάς που αισθάνεστε μακριά από τα γεγονότα, το blog προσφέρει στην προνομιακή τιμή της μιας, μόλις, ψήφου διάφορα αντικείμενα-σουβενίρ από το σύγχρονο σύμβολο της συμπρωτεύουσας. Παραγγελίες με e- mail.(Το φιλμ της εβδομάδας που μας πέρασε έτσι όπως το κατέγραψε ο Ιωνάς μέσα από την κοιλιά του κήτους)
Σαββάτο σήμερα μπα σε καλό μας αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, όπερ σημαίνει πως άλλη μία εβδομάδα της ζωής μας έλαβε τέλος. Και αφού είμαστε εδώ, ζωντανοί διαπιστώνοντας πως έχουμε φθάσει στο τέλος της, εξυπακούεται πως είμασταν ζωντανοί τόσο στις αρχές όσο και στα μέσα της. Και; Εννοώ τι είδαμε, τι ακούσαμε, τι κάναμε;
Εγώ προσωπικά θα πρέπει να σας πω πως την εβδομάδα που μας πέρασε επήρα τις διακοπές μου. Όχι πως πήγα σε κανά σπουδαίο μέρος αλλά το βασικότερο όλων είναι η ξεκούραση. Κι αφού λοιπόν είχα όλον τον χρόνο μπροστά μου, εκάθισα κι ασχολήθηκα με μια παλιά και αγαπημένη μου ασχολία. Την ποίηση. Θέλω να πω πως έγραψα ένα σπονδυλωτό ποίημα, εμπνευσμένο από το κλίμα των ημερών, το οποίο και αφιερώνω στον πολύπαθο ελληνικό λαό.
Το λέω (τον τίτλο τον εμπνεύστηκα από την περασμένη εβδομάδα) :
Παραμονές των εκλογών και η καμένη φύση
Μοιάζει ζωγράφου πίνακας. Νεκρή –που λένε- στύση.
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ και…
Οι πράσινοι εκέκραξαν: «Πραξικοπηματίες!!
δεν φέρονται έτσι στις γλυκές, πολιτικές κυρίες.»
Και εννοούσαν φυσικά της Υπερνομαρχίνας
τον άδικο αποκλεισμό με υποψία… κομπίνας
Κι έπιασαν τα παράθυρα – των καναλιών… των νόμων…
κι εξέρχετο από την TV μπόχα των υπονόμων.
Έτσι λοιπόν χρειάστηκε για λίγο να την κλείσω
«κήτος το στόμα άνοιξε διά να ξεβρωμίσω.»
ΤΕΤΑΡΤΗ και…
Βραδάκι κατά τις εννιά πλέοντας το Κουβέιτ
έμαθα πως την αύριο θα εγίνετο ντιμπέιτ∙
μάχη, που λεν, τηλεοπτική των έξι αρχηγών μας
«να μάθει ο κόσμος πρόγραμμα, σχέδια, το ποιόν μας.»
ΠΕΜΠΤΗ και…
Αφού το Ευρωπαικό πρωτάθλημα του μπάσκετ…
(αχ, πως το λένε στην TV… ναι μωρέ:EUROBASKET)
…είχε μικρή διακοπή – τέλειωσ’ η πρώτη φάση
κι ούτε ένας φίλος φάνηκε να στρώσουμε Θανάση
έκατσα κι είδα το ντιμπέιτ μα είναι η αλήθεια
πως σημασία δεν του ‘δωσα γιατί από συνήθεια
είχα ανοιχτό το ράδιο κι άκουγα τραγουδάκια
έβαλα κι ένα τσίπουρο να πάνε τα φαρμάκια.
Όπως καταλαβαίνετε, στων ηγετών τα λόγια
παρέμεινα αμέτοχος. «Ανώγεια και κατώγεια
χτίζουν αυτοί πα’ στου λαού τις τόσες προσδοκίες
δεν τους γαμάς τους πούστηδες… (εξαίρεση οι κυρίες)»
είπε το κήτος κι έσβησε μες στην κοιλιά τα φώτα.
-«Όχι ακόμα. Περίμενε. Την προσευχή μου πρώτα.»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και…
Καθένας τους ορμήνεψε ως ήθελε την μάχη
(ο Τύπος ο ανεξάρτητος είναι να μη σου λάχει)
«Ιδού ο μεγάλος νικητής που τα προβλήματά μας
θα λύσει.. Στο σπίτι, στα λεφτά μα και στα ερωτικά μας
θα βρούμε πια την ποθητή σ’όλους, ισορροπία
δεν σας ζητάει και πολλά. Μία τετραετία
δώστε στον Μέγα αρχηγό όλα να τα αλλάξει
Παιδεία, Υγεία, Δάνεια… σ’ όλα θα βάλει τάξη.
ΣΑΒΒΑΤΟ και…
Τα βλέμματα όλων στρέφονται εις την Θεσσαλονίκη
(που χρόνια τώρα είναι γνωστό: «Η νίκη της ανήκει»)
Καθότι ο πρωθυπουργός εκεί θα εγκαινιάσει
την Διεθνή σου Έκθεση αδέρφι και καρντάσι.
Ακούω όμως πως ψήνονται και κινητοποιήσεις
Ένστολοι και αναρχικοί. «Θα δούμε στις ειδήσεις…»
Μα για την ώρα κάπου εδώ το ποίημα θα κλείσω
είναι του Σάββατου πρωί∙ τι έγινε είπα πίσω.
Για τα από τώρα και μπροστά, την άλλη εβδομάδα.
Με κάποιαν επιφύλαξη: άάάάμα τραβήξει η ομάδα.
Το λέω (τον τίτλο τον εμπνεύστηκα από την περασμένη εβδομάδα) :
Παραμονές των εκλογών και η καμένη φύση
Μοιάζει ζωγράφου πίνακας. Νεκρή –που λένε- στύση.
ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ και…
Οι πράσινοι εκέκραξαν: «Πραξικοπηματίες!!
δεν φέρονται έτσι στις γλυκές, πολιτικές κυρίες.»
Και εννοούσαν φυσικά της Υπερνομαρχίνας
τον άδικο αποκλεισμό με υποψία… κομπίνας
Κι έπιασαν τα παράθυρα – των καναλιών… των νόμων…
κι εξέρχετο από την TV μπόχα των υπονόμων.
Έτσι λοιπόν χρειάστηκε για λίγο να την κλείσω
«κήτος το στόμα άνοιξε διά να ξεβρωμίσω.»
ΤΕΤΑΡΤΗ και…
Βραδάκι κατά τις εννιά πλέοντας το Κουβέιτ
έμαθα πως την αύριο θα εγίνετο ντιμπέιτ∙
μάχη, που λεν, τηλεοπτική των έξι αρχηγών μας
«να μάθει ο κόσμος πρόγραμμα, σχέδια, το ποιόν μας.»
ΠΕΜΠΤΗ και…
Αφού το Ευρωπαικό πρωτάθλημα του μπάσκετ…
(αχ, πως το λένε στην TV… ναι μωρέ:EUROBASKET)
…είχε μικρή διακοπή – τέλειωσ’ η πρώτη φάση
κι ούτε ένας φίλος φάνηκε να στρώσουμε Θανάση
έκατσα κι είδα το ντιμπέιτ μα είναι η αλήθεια
πως σημασία δεν του ‘δωσα γιατί από συνήθεια
είχα ανοιχτό το ράδιο κι άκουγα τραγουδάκια
έβαλα κι ένα τσίπουρο να πάνε τα φαρμάκια.
Όπως καταλαβαίνετε, στων ηγετών τα λόγια
παρέμεινα αμέτοχος. «Ανώγεια και κατώγεια
χτίζουν αυτοί πα’ στου λαού τις τόσες προσδοκίες
δεν τους γαμάς τους πούστηδες… (εξαίρεση οι κυρίες)»
είπε το κήτος κι έσβησε μες στην κοιλιά τα φώτα.
-«Όχι ακόμα. Περίμενε. Την προσευχή μου πρώτα.»
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ και…
Καθένας τους ορμήνεψε ως ήθελε την μάχη
(ο Τύπος ο ανεξάρτητος είναι να μη σου λάχει)
«Ιδού ο μεγάλος νικητής που τα προβλήματά μας
θα λύσει.. Στο σπίτι, στα λεφτά μα και στα ερωτικά μας
θα βρούμε πια την ποθητή σ’όλους, ισορροπία
δεν σας ζητάει και πολλά. Μία τετραετία
δώστε στον Μέγα αρχηγό όλα να τα αλλάξει
Παιδεία, Υγεία, Δάνεια… σ’ όλα θα βάλει τάξη.
ΣΑΒΒΑΤΟ και…
Τα βλέμματα όλων στρέφονται εις την Θεσσαλονίκη
(που χρόνια τώρα είναι γνωστό: «Η νίκη της ανήκει»)
Καθότι ο πρωθυπουργός εκεί θα εγκαινιάσει
την Διεθνή σου Έκθεση αδέρφι και καρντάσι.
Ακούω όμως πως ψήνονται και κινητοποιήσεις
Ένστολοι και αναρχικοί. «Θα δούμε στις ειδήσεις…»
Μα για την ώρα κάπου εδώ το ποίημα θα κλείσω
είναι του Σάββατου πρωί∙ τι έγινε είπα πίσω.
Για τα από τώρα και μπροστά, την άλλη εβδομάδα.
Με κάποιαν επιφύλαξη: άάάάμα τραβήξει η ομάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου