Ένιωθε τα φτερά του να μεγαλώνουν. Μέρα τη μέρα. Νύχτα τη νύχτα. Κι ας τό ‘ξερε πως δεν έχει φτερά. Οι άλλοι γύρω του, του το επεσήμαναν συνεχώς: «Δεν έχεις ρ’ αγόρι μου φτερά» κι εκείνος απαντούσε μ’ ένα χαμόγελο υπεροχής.
Επαναλαμβάνω πως τό ‘ξερε που δεν είχε φτερά. «Γιατί δεν τους το λες μωρέ που σε νομίζουν για τρελό και ονειροπαρμένο;» (Η αλήθεια είναι πως ήταν κομματάκι κι απ’ τα δύο όμως δεν μπορώ να μην του αναγνωρίσω πως είχε γνώση, σκέψη και κρίση επί παντός –σχεδόν- πραγματικού και καθημερινού).
«Τι να τους πω; -μου απαντούσε-. Σου το ‘χω ξαναπεί πως οι άνθρωποι συνήθισαν να πιστεύουν μόνο στα μάτια τους.»
Ακολουθούσε σιωπή… «Σκύψε να σου πω… -μου ξανάκανε- …Μυθοκράτης και ανυπόφορος αγαπήθηκα∙ πώς αλλιώς;» και μου διηγιόταν εκείνη την παλιά ιστορία με την Μαρία που: «…Οι φίλες της, της καταλόγιζαν τ’ οτί ασχολούνταν υπερβολικά με τα δυσνόητα αυτού του κόσμου αφήνοντας προκλητικά στην άκρη τα ευνόητα. Δεν την ήξεραν φίλε. Η Μαρία δεν παραμελούσε καθόλου τα ευνόητα. Απλά επέλεγε η ίδια να τα ανάγει κάποιες στιγμές σε δυσνόητα δίνοντας ένα ενδιαφέρον στη ζωή της όταν καταλάβαινε πως το νερό των πολύτιμων ημερών της κυλούσε άσκοπα στο αυλάκι του:
Τι λέει;
-Τι να πει;
Από παππού και γονείς στην Αμερική η Μαρία φίλε. Από την εποχή που το μόνο που γνώριζαν οι περισσότεροι Έλληνες για την χώρα που άλλαξε τον ρου των ονείρων, ήταν οι λάντζες της Αστόρια. Ήρθε μόνη της στα 22 στην Ελλάδα κουβαλώντας μαζί της μόνο ένα πτυχίο πληροφορικής και δυο παλιά βινύλια της Ρίτας – αγάπη της μητέρας της. Γυναίκα μ’ αρχίδια. Τι να λέμε τώρα;»
Έπειτα σταματούσε και με κοιτούσε μ’ ένα βλέμμα ψυχρό, σαν να ‘μουν ξένος και να ‘χε μετανιώσει που μου τα είπε. Δεν πειράζει. Το ξέρω πως μ’ αγαπάει. Τον ξέρω καλά κι η γνώση είναι η μόνη ασφάλεια.
Όταν νύχτωνε έπαιρνε αργά τον δρόμο για το σπίτι του. Χορευτικά σχεδόν. Πίσω του ακούγονταν τα πρώτα μπάσα της μουσικής: ντουπ ντουπ ντουπ ντουπ…
''Φυσάει κόντρα σε ολάκερη Γη
Τ’ άγρια πετούμενα δεν βρίσκουν πηγή
Τάσσομαι πρόσφυγας
Και σε καλό να μου βγει''
Τώρα γερνάει και ονειρεύεται να περπατήσει επί των κυμάτων…
ΤΗΕ ΕΝD
Αφηγήθηκε και έπαιξε ο Ένας εκ των Δύο.
Έπαιξαν επίσης: Τάσος Λειβαδίτης
Νίκος Καρούζος
ACTIVE MEMBER
Φωτο: Σχέδιο από την σειρά ''Paradox in Paradise'' της Lea Barton
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου